De Rabo-Bank

Motivatie brief Rabo-bank

Ik was/ben op zoek naar een nieuw bijbaantje, een nieuwe uitdaging iets nieuws en vooral iets serieus. Toen kwam de Rabo-Bank op mijn pad en heb ik direct mijn cv de deur uitgedaan, met als resultaat dat ik de volgende dag direct een mail terug kreeg, dat ze geïnteresseerd waren en of ik in het kort mijn motivatie nog weer kon geven. Nou dan doen we dat toch!

Hoi Krystel,

Bedankt voor het sturen van je CV. Kun jij misschien ook nog in hooguit5 regels, gewoon even een korte motivatie mailen, waarom het jeaanspreekt om bij een (Rabo)bank te werken. Alvast bedankt!

Met vriendelijke groet,

De Rabo-Bank

Antwoord:

Ik ben een student die al een tijdje opzoek is naar een serieuze bijbaan. Dat betekent voor mij een bedrijf met professionele mensen en een zeer hoogwaardige kwaliteit van werken. Het lijkt mij dan ook erg leuk en vooral leerzaam om het team van de Rabo-Bank te versterken. Omdat de Rabo-Bank aansluit bij mijn interesse en persoonlijkheid spreekt het mij bijzonder aan. Ik ben een echte team player, werkt doelgericht en geconcentreerd, komt met ideeën en creatieve oplossingen.

Dan vertel je ze toch gewoon wat ze willen horen.

The Gay Pride

Homo's? waar Homo's?

Vincent stalkt mij al heel de week over de Gay Pride, en zijn te dragen out-fit voor dat weekend. En zit elke avond voor het naar bed gaan aan de tv gekluisterd om te luisteren naar Piet’s weerbericht word het een lange broek, of een drie kwartbroek dat is wereld problematiek nummer 1. we gokken dan ook op mooi weer dus dat word zonnebril mee 3 kwartbroek aan en rokje aan wij gaan die Pride eens op ze kop zetten.

Ik slaap dit weekend bij Rosanne, en worden dan ook door een vriendin van Rosanne s’ochtends verwend met een ontbijtje “bedankt Jessica” ‘Die trouwens een onwijs goede imitatie van een collega neer zette in de trein’ anyway je hebt natuurlijk een stevig ontbijt nodig al basis om de Gay Pride te overleven. Ik had met Vincent om 1 uur voor Centraal Station afgesproken. De boten parade begint om 14:00 dus het was nu alleen plan om met ze 4e een leuk plekje te zoeken langs het water, en natuurlijk in het zonnetje. Voor drank was gezorgd, een flesje wijn in de tas en wat beketertjes stonden wij gesetteld en al te wachten op de eerste boten, na 1 uur was er nog geen actie te zien op het water de fles wijn was dan ook leeg en toe aan vervanging. Vincent en Rosanne op zoek naar een fles wijn in de roze menigte, opzoek naar de AH voor de meest smerigste fles witte wijn ooit. In de tussen tijd staan Jessica en ik te wachten op de eerste boten en vol afschuw te kijken naar de onverzorgde type’s voor ons te kijken met oksel haar tot op hun knieën. Na de 2e fles wijn komt de sfeer er bij ons aardig in, ik zie al wat aan geschoten blikken en de eerste boten komen dan ook aan varen. Natuurlijk de –16 boot, de hetero boot, zelfs politieke boten en Vincent was natuurlijk weer niet weg te slaan bij de Hard Ass Fuck boot ;). Tijd voor Jessica en mij on wijn en boodschappen te doen het was niet normaal zo druk het zag er roze van de mensen. Na de alberthein te hebben overvallen op ijsjes, eierkoeken, m&m’s, en nog zoon ranzige fles wijn. Waren we in middels de boten parade zat en verplaatsen we ons naar de paardensteeg, het straatje van de vie, er stond een groot podium en er was live muziek we gingen dan ook met ze 4e compleet uit onze dak. We kunnen natuurlijk niet heel de middag hier blijven staan dus we gaan met ze 4e de stad verkenen en opzoek naar iets waar we kunnen eten in deze drukte. Dus doen we een rondje Amstel en grachten, drinken en eten we wat bij de pizzeria.

De avond valt en de zon gaat onder Rosanne en Jessica haken af, voor Vincent en mij gaat de avond nog lang duren, Vincent zoekt een rustig steegje op om zijn nacht outfit aan te trekken even een luchtje op te doen en een beetje deo doet ook wonderen. Het is inmiddels 10 uur ik ben nu al moe en dood op en de avond moet voor ons nog beginnen. De avond is dan ook lang en saai en denk alleen maar aan me bed, van vermoeidheid gooi ik me eigen cola over me heen. Op me witte outfit helemaal super.

De trein reis ging ook niet geheel vlekken loos na een vertraging van 15 minuten verteken we dan eindelijk, om vervolgens na 15 minuten weer stil te staan. “dames en heren ik ben zo juist in elkaar geslagen door een reiziger en we wachten op assistentie van de politie, u geduld alstublieft” nog geen 5 min later hoor ik dat de desbetreffende passagier door het trein raam naar buiten is geklommen en het op een lopen heeft gezet. “dames en heren we wachten nog steeds op assistentie geduld alstublieft” pfff

Actie red de vlinder

Reddingsactie 29-07

Na een avond gewapend met foto toestel door de stad te hebben gelopen. Om in de nacht wat leuke foto’s te maken, stuiten wij Rosanne en ik op een vlinder. Dit arme beestje verkeerd dan ook in een afschuwelijke staat, zijn voel spriet ontbreekt zijn pootje staat scheef en fout en hij zit er dan ook maar zielig bij. Er zat dan ook niets anders op om hem mee naar boven te nemen en het van dicht bij te inspecteren en vooral opserveren. Na verwoede pogingen hem op te lappen hebben we hem een naampje gegeven en hem buiten op het balkon in een plant gezet. Daarna hebben wij niets meer van hem vernomen. Er ontbreekt dan ook ieder spoor van hem wij hopen dan ook dat hij het goed met hem gaat.

Video van de maand van uit Spanje

Spanje Mojacar

Starring: Vincent, Deborah, Krystel

Dag 9 21-07-2007

Krystel:

De Video van de maand mag natuurlijk niet missen dus ook op vakantie mag hij niet uitblijven. Dus van daar dat de video van de maand dit keer op locatie is en wel live van uit Mojacar! “Deborah geeft met tegenzin gefilmd ze vond haar make-up doen belangrijker”
Maar met veel overredingskracht is het ons dan toch gelukt om haar te strikken voor dit klusje. Deze maand is er gekozen voor een wel heel bijzondere band en clip. Namelijk die van de Rock band Nirvana met het sensuele nummer “My Girl” (Uitgevoerd bij extreme temperaturen.)

Van Nederland naar Spanje

Spanje Mojacar

Starring: Vincent, Deborah, Krystel

Dag 3 15-07-2007

Krystel:

Luie ochtend dat mag ook wel na zoon avontuur zoals gister. En Deborah haar mislukte yoghurt schraap actie. Laat het met uit leggen. “Ger kwam had het geweldige idee om sultana koekjes te kopen, maar dan wel de sultana’s met de meest ranzigste smaak namelijk die met yoghurt. Deborah had ook een geweldig idee vond zei zelf, om de yoghurt van de koekjes af te schrapen.” Dit werkt natuurlijk nooit maar ja vertel dat Deborah maar eens, ik en Vincent hebben dan ook helemaal dubbel gelegen. “Deborah als je dan de yoghurt apart in een bakje doet kan je de fruitsalade van gister er bij doen heb je fruityoghurt”

Na deze lachwekkende ochtend op naar het strand even langs de supermarkt om wat water en broodjes met rauwkostsalade te halen. Heerlijk op het strand gezeten en nog wat zon uurtjes gepakt. Voordat we bij het zwembad gaan ontzanden en natuurlijk nog veder gaan bakken.
Deborah natuurlijk weer in de schaduw met haar huid type 20. Met ze alle nog even boodschappen doen en dan voor al zakdoekjes want wc-papier is een schaarste in de Spaanse discotheken. En nog een avond druppelen kan Deborah niet aan zoals Vincent zou zeggen “Loop je weer te druppelen, leuk hoor heel de avond je reet met je string afvegen omdat er geen wc papier is”



Ik heb weer me best in de keuken gedaan vandaag staan er wel te verstaan hamburgers met gebakken aardappeltjes op het menu. En er word van geslumt hoor, het is alleen iets te veel je kan der een weeshuis van voorzien maar dat mag de smaakpapillen niet drukken. Een nieuwe fotoshot dit keer met wel leuke foto’s op het balkon Deborah ging dan ook helemaal los

Deborah:

“leuke foto’s al zit ik nog steeds aan de 1/10 succes factor” Voor het stappen met ze alle op het balkon nog even een cocktail genuttigd. Traditie getrouw als we zijn begonnen we ook deze avond in JJ’s bar “de Karaoke bar van Mojacar.
Maar dit keer kregen we een VIP treatment, en werden we warm onthaald door het personeel van JJ’s bar. Krystel zette de hele tent op zijn kop door eerst een super vette versie van Alicia Key’s Keep on falling te zingen, en daarna kreeg ze de huilers op haar hand met het liedje Your song van Elton John. Na dit succes volle begin gingen we naar El Patrio de club waar we steeds van de die goede beats hoorde. De muziek van dansbaar, de cocktails lekker, de rijen voor de wc enorm (lang leven het wild plassen met zakdoekjes dit keer) en de mensen waren hartstochtelijk. Zo werd Vincent aangerand op het toilet door een man die hem bij zijn billen greep, en had ik te maken met een serveerster die zich aan me vergreep. Uiteraard was er ook weer een lelijke Spanjaard met zijn mat in zijn nek waar menig ADO supporter jaloers op zou zijn, die het op Krystel en mij gemunt had. Op een gegeven moment sta ik alleen met die engerd en werd ik gelukkig gered door Eddy, een Engelse mooi boy die hier geologie studeert. (hier komen we later op terug)

We gingen met ze alle naar Paradijs waar een flinke rij voor de deur staat, ondanks de 10 euro entree de afleggers! (al bleek later je entree kaartje goed te zijn voor een consumptie) Het was er een stuk drukker dan de vorige keer en de beats waren ook beter. “That’s the way we like it!” Eddy kwam ik ook weer tegen en het duurde niet lang voor mijn inner slutness weer in me naar boven kwam, en we innig met elkaar stonden te zoenen. Toen moest meneer naar de wc, zou zo weer terug komen “ik hoor het hem nog zeggen” maar na een uur gedanst te hebben “op de zelfde plek” in de overtuiging dat mijn prins zo weer terug zou komen, werd ik mede door Vincent, er pijnlijk van bewust dat ik alweer preventief gedumpt was. Krystel, de Granny had weer een instorting en besloot alvast naar huis te gaan. Vincent en ik, de ware party sluts, bleven tot in de kleine uurtjes op de dansvloer actief en genoten van het mooie uitzicht en de cocktails. Toen alle lichten aangingen moesten ook wij der aan geloven, en verlieten we paradijs. En rarara wie kwamen wij buiten tegen: Krystel klaar en klaar wakker, en inmiddels met een hele schare mannelijke fans om zich heen. De terugweg bleek ook een mission impossible, op elke hoek van de straat werden we aangekampt door dronken Spanjaarden waar we niet of nauwelijks van afkamen. Het begon voor de ingang in ons geval uitgang van de paradijs, daar kwamen we aan de praat met 3 Spanjaarden uit Seville, waarvan 1 meteen al op mijn ziel trapte door me mede te delen dat mijn Spaans Rubbish was. Al maakte die het later wel goed door te verkondigen dat hij Krystel en mij mooi vond omdat we slim waren. We namen afscheid en vervolgde onze kruistocht “Krystel in gescheurde spijkerbroek.” Er stond een roze auto te wachten … Zouden we dan eindelijk de eerste homo’s hier hebben gespot? Dit moesten we natuurlijk uitzoeken en we hingen dan ook binnen enkele seconde aan hun raam, maar helaas ze waren hetero in hart en lul, en voor ik het wist zat er weer een of andere creep aan mijn mond te zuigen. En had Krystel last van boezemgluurders “Himalay spotters” Wegwezen! We vervolgde onze tocht een paar meter veder we passeerde een terrasje waar een paar mannen met een rode sjaaltjes zagen zitten, het zag er gezellig uit en na hun uitnodiging schoven we dan ook bij hun aan. Wederom verliepen onze gespreken in het zeer gebrekkig Engels en vonden de mannen het meer dan wreed dat Krystel “ the girl with the beatheful eyes” geen interesse had in het mannelijk schoon. Vincent probeerde de boel aan de praat te houden door er flink op los te sociale, maar dat was onbegonnen werk dat gebrekkige Engels we kregen dan ook het gevoel of we belachelijk werden gemaakt. Asociale geilerds! Hier waren we natuurlijk niet van gediend, en binnen no time waren we weer on the road nog even snel tegen het rode kruis aan plassen en door. Bij de volgende straat hoek kwamen we Ali Bombadli tegen zonder flip flaps, “hij is een Duitse Turk die hier met wat vrienden een kebabzaak begonnen is en denkt dat hij gitaar kan spelen” nog even met hem gekletst en toen eindelijk toen de zon al weer hoog aan de hemel stond belande we in ons bedje wat een nacht! En vooral wat een ochtend!

Van Nederland naar Spanje

Spanje Mojacar

Starring: Vincent, Deborah, Krystel

Dag 1 13-07-2007

Krystel:

De tickets zijn uitgeprint iedereen is bepakt en bezakt, en klaar om op vakantie te gaan. We spreken dan ook af om 5 uur af te spreken op Schiphol. Iedereen vertrekt van een andere locatie. Om 04:00 stappen Vincent en Deborah bepakt en bezakt in de trein naar schilhol.
Ik lig dan nog heerlijk in bed, en heb Vincent dam al voor de 12x aan de telefoon met de vraag zijn jullie wakker! “Ja Vincent we zijn wakker ik zie je rond 5 op schiphol.” Ik kan gelukkig nog even blijven liggen Rosanne brengt met me de auto naar het vliegveld. ach wat doe ik der aan. Het meisje met de fulltime baan, kan ze eindelijk uitslapen moet ze nog om half 5 de bed uit.

Deborah:

Om 04:00 stapten Vincent en ik bepakt en bezakt in de trein naar Schiphol. Naast ons zaten 3 melige, dronken, meiden (Emmy, Aimee, Spyt) waarmee we al snel aan de praat raakte. We bleken een gedeelde Harry Potter liefde te delen en al snel steeg de humor naar ongekende hoogtes. Ze waren super jaloers dat ik een homo broertje had en het scheelde niet veel of ze hadden Vincent ontvoerd. Toen waren we bij Schiphol, en kwam er een zeer beladen en theatraal afscheid. We hadden inmiddels ’t gevoel als of we ze al jaren kenden en met mijn in ons hart verlieten we onze coupé. Maar niet na dat we onze myspace adressen hadden uitgewisseld. Op het vliegveld troffen we een uitgebluste Krystell aan die een heftige laatste nacht met Rosanne, haar vriendinnetje had gehad. (met dan aan mijn gift de Durex Pay Vibrations) Bij het inchecken ging het mis en bleek dat we een overgewicht van wel te verstaan 3 kilo hadden. ( mijn 20 jurkjes, Vin’s 20 bloesjes, de gitaar en de mp3 boxen bleken toch iets te veel van het goede) en we moesten dan ook bij betalen, 18 euro wel te verstaan.

Het is kwart half 6 en we staan de rij voor de douane, het is aardig druk we sluiten langzaam aan. Er staan 2 nep stewards een showtje te geven waar echt niemand op zit wachten op dit tijdstip. Met veel herrie en muziek dat zingen mogen ze ook best achter wegen laten. Het enigste wat ik dan ook kan denken is wie schiet hun dood pffff om moedeloos van te worden.

Tijden het wachten bij de Gate ontdenkt Krystell dat de wacht stoeltjes wel erg veel weg hebben van de Efteling attractie Carnaval. En doet dan ook een imitatie van Carnaval, de mede passagiers kijken dan ook verbaast maar lachend onze kant op.


De vlucht verliep soepel en rond half 10 landen we in Alicante, waar ons alweer een hel te wachten stond. Ger bleek ons toch niet goed geïnstrueerd te hebben, want toen we de huur auto wilden op halen bleek dat de benzine alleen betaald kon worden met de pinpas van de bestuurder (Krys dus) en niet met cash DRAMA! Want Krys had alles van der pas af gepint.
Er zat dan ook niets anders op dan het thuis front te bellen om te vragen of er geld geinternet bankiert kon worden. Een spoedtransactie maar ja hoe snel is zoon SPOED trasactie? 24 uur een halve dag staat het er direct op? Vervolgens brak het langste uur van ons leven aan we hadden besloten na de trasactie een uur te wachten, en het dan vervolgens nogmaals te proberen. Deborah begon al met een noodplan uit te zetten en ging bij het loket en informatie vragen wat de mogelijkheden waren om naar Mojacar te gaan met het OV. De man achter het loket keek medelevend en vertelde dat het een dagtaak zal zijn. Ons humeur werd er niet beter op tot Vincent op het fantastische idee kwam en zijn gitaar tevoorschijn haalde en voor het vliegveld in het zonnetje begon te spelen. (Krys en Vinc On Tape) een prive concert precies wat we nu nodig hadden om het slopende uurtje mee door te komen. Uiteindelijk was het dan zo ver het uur van de waarheid was nu dan ook echt aangebroken. Hand in hand nog even snel een schietgebedje doen en bidden tot alle goden en we gingen terug naar de Carrent. Bij de Carrent steeg de spanning tot ongekende hoogte, ook het personeel zat vol spanning te kijken hoe de pinpas van Krys door het automaat ging het was dood stil, tot dat de spanning werd doorbroken door 2 piepjes en tank god kwam er een kassabonnetje te voorschijn. En de verlossende glimlach van de medewerkster. De ontlading die volgde was niet te beschrijven “pure Euforie”Iedereen keek ons lachend aan, en eindelijk konden we dan nu in de auto stappen om op weg te gaan naar Mojacar. Dit alles duurde iets langer dan Ger had gezegd ( 4 uur in plaats van 2 uur) dus met wat tussen stops en snoepjes onderweg redden we de 4 uur lange reis en komen we eigenlijk aan in Mojacar. Langs de supermarkt om die koelkast eens flink te vullen om vervolgend met Coronz Chips op het balkon te zitten, en het zwembad te checken “Heerlijk” Na een verfrissende duik wat zon uurtjes en nog meer chips gelijk maar even een siësta gehouden goed slapen voordat we avonds onze eerste nacht Mojacar gaan doen. Voordat we aan de verrukkelijke hamburgers op stokbrood gaan.

Krystel:

Vincent en Deborah houden op het balkon hun eerste fotosessie, Helaas zijn de foto’s wat minder florissant ( of wel het leken wel 2 mensen met het down syndroom) of zoals Deborah zou zeggen “System of a down” Deborah: “Zo leuk om te zien hoe je der uit ziet voor het stappen” whahah. “uhhhuhh Ja deborah” de ene foto nog lelijker dan de andere wij zeggen niets Deborah: “Oke jongens laat maar ik ga niet stappen ik ga wel naar bed” om die opmerking hebben deb en vin nog heel de week dubbel gelegen. Deborah toch maar besloten niet naar bed te gaan maar met zijn 3e de hort op te gaan onze eerste avond, dat zal wat beloven na een cocktail op het balkon vertrokken we in opper beste stemming naar the nightlife of Mojacar.

Deborah:

Nou ja nightlife bij de eerste de beste karaokebar gaan we zitten en word Krystel opgegeven door Vincent, zij steelt dan natuurlijk wel de show met haar zwoele imitatie van het liedje Fever. Vervolgens gaat onze toch door naar Paradijs (voorheen Pacha, Vincent favo uitgaans plek in 2005) toen wij aan kwamen was het er vrij uitgestorven en we zagen het dan ook somber in. Maar beetje bij beetje stroomde de party gangers binnen vooral veel Engelse en nog meer Spanjaarden maar het was druk en gezellig en iedereen was dan ook aan het genieten van de goede muziek. We hebben heel de nacht gedanst en met moeite de Spaanse mannen op afstand weten te houden “Deborah moest ze echt van zich afslaan” Uiteindelijk heeft ze toch met een Spanjaard gezoend, onder het motto “ ik kan beter zijn tong in mijn mond hebben dan steeds in mijn neus” Deborah: aldus mijn reactie in zeer dronken, ruggengraat loze toestand. Goed alternatief deborah wij zijn trots op je! (Toen Krystel een dag later vroeg hoe het zoenen met Mr one eye nou was, kregen we de uiterst verbaasde blik. “Mr one eye vroeg ze “ Ze heeft het dus niet op gemerkt, moet ik dan ook echt over al opletten hij heeft maar 1 oog, vandaar die bijnaam.) Krystel had het die avond helemaal zwaar, nog nooit hebben we zulke hardnekkige stalkers meegemaakt en ook echt niemand die (wilde) geloven dat ze gay was. Op een of andere manier gaat het er niet in bij Spanjaarden.

Diploma

Mijn Diploma 12 juli ’07

Eindelijk is het dan zo ver, ik mag mijn diploma in ontvangst nemen.
En dat 1 dag, of wat zeg ik een paar uur voordat ik op vakantie ga. Dat is nog eens goed op vakantie gaan. Met een gepakte koffer en strak in het pak sta ik dan ook op school, met me ouders en Vincent aan mijn zijde om het informele praatje aan te horen, en ons vervolgens te storten op het wijn, bier en natuurlijk de hapjes. Mijn mentor neemt het woord verteld wat persoonlijks en roept me dan naar voren toe. Ik geef haar een sterke hand druk zoen mijn Directeur ( wat is het toch een mooie man ) en zet 3x mijn hand tekening. Nou dat was het ik ben geslaagd en heb me diploma laat de vakantie maar komen, maar eerst maar eens die hapjes proberen.

Ontdek Schiedam

Dinsdag 10 juli fun-key

Het groene gevaar, of was het nou het blauwe gevaar, hmmz in ieder geval een gevaar was het vandaag. Laat het me uitleggen het begon allemaal om kwart voor 12 smiddags ik moest werken voor fun-key een reclame, communicatie, event bureau in Schiedam. Ik moest Bij de drukker de nieuwe horeca gidsen + displays ophalen ik een te oude, onveilige, roestige, blauwe bus, zonder stuur bekrachtiging wel te verstaan dus met gevaar voor eigen leven op stap. Daarna moesten de horeca gidsen ook nog eens bij de horeca gelegenheden, afgegeven worden en gepromoot dus daar stonden wij Vincent Deborah en ik ik onze hippe groene trui met te pakkende tekst er op “Ontdek Schiedam”. Het zonnetje schijnt en we zijn met ze 3e natuurlijk een geweldig trio dus dat was natuurlijk een gezellige boel door Schiedam stad. Waar zelfs nog even een klein drama heeft afgespeeld, voor onze ogen een wit bestel busje rijd met hard snelheid door de binnenstad, en ziet een fietsende vrouw dan ook over het hoofd. Een harde knal en veel gescheld was het gevolg, mensen snelde zich naar de plaats van delict en bleven daar dan ook als toeschouwers staan. Dit ging mij dus net even iets te ver dus wij vervolgde onze route. En praten 100 uit over onze vaknatie plannen, boodschappenlijstjes, huurauto’s, en natuurlijk het muzikale aspect, en hoe gaan we de gitaar mee nemen. Maar natuurlijk mijn grote dilemma wat neem ik mee aan kleding, en kom ik niet over die 20 kilo heen waahah., voor ons op dat moment dus echt wereld problematiek.


Met ze alleen even genieten van het zonnetje tijdens het lunchen, dat was gister wel anders toen dacht ik nog echt dat de wereld zou vergaan met al die regen, de ark van noah lag bij wijzen van spreken al voor de deur. De motivatie zakte na het eten en het zonnetje dan ook iets in dus besloten we de laatste dingetjes toch maar even met de alle in het blauwe gevaar te doen ”op eigen risico” scheurend door de stad gewapend met onze horeca boekjes, brochures.
Om half 8 houden we het dan ook voor gezien en rijden we terug naar het kantoor opruimen en naar huis, thee drinken en nog meer boodschappen lijstjes and to do list maken. Deborah blijk het word bankpas trouwens wel heel letterlijk te nemen, en legt hem dan ook werkelijk waar onder de bank. Krijg ik later op de avond een smsje van der “ wat een crisis he met me bankpas, het ergste is nog dat ik hem niet eens miste” Oke wij gaan het nog zwaar met haar krijgen in Spanje.

Geslaagd

Aan de ouders/verzorgers van Krystell

Zaterdag rond een uurtje of 11 ik nog in diepe slaap ben, gaat mijn telefoon het is me moeder. Mijn moeder is eigenlijk niet zoon beller dus vraag me dan ook gelijk af wat er aan de hand is, met een slaperige jaaa neem ik dan ook op, met gematigde stem vertelt ze me dat er een brief van me school binnen is gekomen, en dat hij gericht was aan de ouders en verzorgers dus dat ze hem heeft opengemaakt. Dit alles zegt ze op rustige en gematigde weizen, ik voel me hier heel erg ongemakkelijk door en ga dan ook al bijna van het slechte uit. Ze vraagt zal ik hem voor lezen, een onzekere “ja” van mij kant klinkt. Ze begint de brief dan ook op gematigde toon mijn hart slaat toch even over, ik luister wel, maar luister ook weer niet 100 gedachten vliegen door me hoofd maar ik heb al een nieuwe opleiding ik kan niet blijven zitten dit jaar.
Tot het woordjes “met veel plezier deel ik je mee” vallen denk ik er klopt iets niet? Dus ik onderbreek me moeder “Mam dus ik ben geslaagd?” Het is even stil aan de ander kant “ja gefeliciteerd” ik slaak dan ook gelijk een noodkreet van blijdschap.

Rotterdam vrijdag 6 juli 2007

Betreft: Uitslag examen

Beste Krystell,

Met veel plezier deel ik je hierbij mee dat je alsnog geslaagd bent voor de opleiding: Grafische ontwerper. Namens de dicerctie, examencommissie, docenten en mede werkers van onze school feliciteer ik je met het behaalde resultaat. Je bent van harte uitgenodigd voor de diploma uitreiking, welke plaatsvind op donderdag 12 juli om 15:30 uur in onze personeelskantine. Alvastveel succes gewenst met het vinden van en geschikte werkkring, je huidige betrekking of je nieuwe studie.

Met vriendelijke groet,

De directeur R. van AS.

Diploma uiteiking

Donderdag 3 juli

Gister stad en land afgelopen om Vincent in een pak te krijgen, maar het resultaat mag der dan ook zeker wezen. “Looking good” en dat alles voor de belangrijke dag van de diploma uitreiking. En de eerste repetitie dag in de studio met de band. Maar goed Vincent ziet er top fijn uit, ook ik heb strenge kledingsvoorschriften van hem gekregen, iets van mantel pak of net rokje met pumps. Nog bedankt daar voor Vincent .

De diploma uitreiking word op school gehouden, en zit vol met trotse vaders en moeders, opa, oma’s kort om het is een drukke van jewelste in de aula. Ik zit naast Dep de zus van Vincent we hebben beide niet ontbeten om daar alle hapjes vervolgens op te eten, althans dat was ons plan liep alleen iets anders dan geplant. Na 1 uur saaie mensen, leraren, en slechte muziek optredens dacht ik steeds dat me telefoon trilde maar dat was gewoon me maag van de honger. Ik en dep hadden dan ook de grootse lol achter in de zaal met opmerkingen maken. Ik zat al met me foto toestel klaar om Vincent op ze best op de foto te krijgen. En op zijn best was hij zeker de mooiste geslaagde man wij zaten dan ook met de 3e kwijlend te kijken hoe hij het podium op kwam, en dat we niet verliefd op hem konden worden omdat dep: “het is mijn broer” Vincent ze moeder: “het is mijn zoon” ik: “het is mijn beste vriendin” nee jongens dit kan niet we maken geen schijn van kans bij hem. Het moment was dan eindelijk aangebroken naar voren komen diploma in ontvangst nemen en weer weg, nou ja weg een hapje en een drankje nuttige en de rest feliciteren. Natuurlijk ik en dep rennend naar de wijn en de hapjes, zag der niet zo charmant uit omdat ik in mijn nette maat o’zo sexy outfit door de zaal hobbelde, met een hongerig gezicht.


S’ Avonds met de band voor het eerst de oefenruimte in, iets waar we al heel de week naar uit kijken. Vincent en ik spelen bijna elke avond wel even maar met drums, basgitaar, elektrische gitaar, keyboard er bij klinkt het toch veel voller. De bezetting was dan ook als volgt Vincent gitaar, of bass gitaar. Martijn drums, Maurits elektrische gitaar en beetje keyboard. Ik leadvocals. Ik had thuis alle 9 de song teksten uitgeprint om ze daarna eerst aan de rest van de band te laten horen om daarna gezamenlijk te jammen kijken wat leuk klinkt. We hadden de studio voor 3 uurtjes genoeg tijd zal je zeggen maar de tijd vloog dan ook echt voorbij. Het was zeker meer dan een geslaagde avond en een mijlpaal voor de band. Met veel muzikale en creatieve ideetjes.

Video van de week

Kate Bush Wuthering Height

Deze week hebben Vincent en ik een wel heel bijzondere clip uitgekozen,
Die van Kate Bush met Wuthering Height wie kent hem niet.

Ik zal het in het kort even uitleggen, 1x per maand copy cow'en Vincent en ik een artiest zijn of haar video clip en nemen we de dans move’s over. Dit leggen we vast op de film waarom? Geen idee? wat ik wel weet is dat ik het tijdens het maken van de clip, bijna niet droog kan houden van het lachen. Vincent is dan ook erg fanatiek in zijn dans moves zoals jullie kunnen zien. Zo zit je op de bank om 3 uur snachts naar het classic muziek kanaal te kijken en komt ineens Kate Bush voorbij we keken elkaar aan en dachten het zelfde. Hier moet een video clip van gemaakt worden door ons. Het resultaat is hier onder te zien!

Home and Garden

Zaterdag 30 juni

Voor honderdduizend mensen is de tuin tegenwoordig een plek om te ontspannen.
Gras onder je voeten, de geur van kamperfoelie op warme avonden. De pure smaak van zelfgekweekte tomaten. Heerlijk niets doen op het terras. De Tuin is een plek voor je zelf, waar je bijkomt na een drukke dag werken, je geniet er van de rust en natuur. Oude tradities herleven en er ontstaan nieuwe rituelen. Binnen en buiten zijn meer dan ooit 1 geheel.

Maak een binnen buiten moodboard, met als titel ode aan de bloem voor de Home and Garden. In deze reportage laat je de sfeer zien. Kleur, vorm, materiaal, en decoratieve elementen. Home and Garden zit duidelijk op een vernieuwend mode niveau en is beslist niet gewoontjes.

In stilte

Echte liefde ontbrandt in stilte.
Waarom is het zo weinig stil

Achter woorden zit vaak een kilte
Die men met praten verbergen wil

Kom dus niet aan met vleierijen
Ik hoor allen de vrouw die zwijgt

Als je zwijgt kom ik dichter bij je
De jacht begint de spanning stijgt.

De Liefde is een vurig spel
Een wilde drift die allen wetten tart

Wil jij mij niet, dan wil ik wel
Wil jij mij wel, pas op je hart.

Wil jij mij niet, wil jou niet verover ik je hart
Wil jij mij wel dan gaat het hard.

Jij!

Jij: Jij fucking Bitch.....! Grrrrrrrrrr

of zal ik het mooi zeggen: Jij, .... Jij Utopie!
"een onverwezenlijkbaar onderwerp van een volmaakte toestand"

Want ik, ....ik ben gevoelloos, een ijsblok.....!

en jij, jij pffff! .........!

Parkpop Denhaag

Zondag 24 Juni

In het zuiderpark in Denhaag worde de 27e editie van parkpop weergehouden, en Vincent en ik waren der bij. De line up van het festival spreekt ons erg aan, zo zijn er optredens van verschillende goede bands Ik noem b.v Stevie Ann, Air Traffic, Johan, The Frames, en met klapper op de vuurpeil Maria Mena. Kort om een Gratis festival om niet te missen.

Als ik Vincent rond een uurtje of 11 wakker bel om te vragen hoe? en wat de planning is, besluiten we vroeg de deur uit te gaan, het eerste optreden begint om 13:00 dat is Stevie Ann en die wil je natuurlijk niet missen. Als ik 3 kwartier later bij vincent aanbel staat hij in ze zwembroek en heeft een kop koffie vast hmm mannen? “Ga je aankleden ik wil der om 1 uur zijn” Vincent die, die nacht een examenfeestje heeft gehad was nog een beetje brak, maar ja dat is geen excuses om Stevie Ann te missen, ik smeer ze brood pak wat pakjes drinken en stappen op de fiets naar het station.

In de trein richting parkpop zien we al gelijk aan de types wie der ook naar parkpop gaan, de een is nog excentrieker gekleed dan de andere. “Kijk eens hoe anders ik ben” We stappen op Holland spoor uit en vervolgen onze rit met de parkpop bus, leuk 3 euro voor een bus retourtje betalen terwijl je niet eens kunt zitten, zo volgepropt was hij. Het wat waarschijnlijk de buschauffeur zijn eerste rit want hij remt te pas en te onpas, leuk als je met 30 ander nog in die bus staat, niet dus.

Het is kwart over 1 als we aan komen Stevie Ann is al begonnen, we lopen naar haar podium toe tot dat Vincent word aangehouden door 2 Soa meisjes, ik zal het even uit legen: de 2 dames delen folders uit waar een vraag op staat die over Seksueel Overdraagbare Aandoeningen gaat. Er staat dan een vraag in het foldertje wat ze uitdelen. In Vincent zijn geval stond er “wanneer kan een meisje zwanger worden” en toen volgde der 3 keuze mogelijk heden. A) Door het slikken van sperma B) door voor het zingen de kerk uit C)onveilige sex als ze ongesteld is. Als je het antwoord wist moest je een vakje open krassen, en word er aangegeven of je het goede antwoord gegeven had. In Vincent zijn geval niet dus, zijn excuses was dan ook “ik ben homo ik weet niets van vrouwen en zwanger worden” daarmee kwam hij nog redelijk weg, hij kreeg voor het foute antwoord zelfs nog 3 condooms van de dames.

Op naar Stevie Ann, het was al druk er hadden zich veel mensen bij het Dommels podium verzameld, Wij loodsen ons door de menigte om zo dicht mogelijk bij het podium te staan. Ze zong het liedje Johnny, het bekende liedje The poetry man kwam voorbij, Perfect, daarnaast speelde ze een super cover van johnny cash. De toon van parkpop was met het eerste optreden van Stevie Ann dan ook gelijk gezet. Jammer dat het weer daar anders overdacht we hadden het nog een beetje droog weten te houden maar nu begon het toch echt te regenen, iedereen schuilde onder zijn of haar paraplu of ze hadden heel charmant een regen poncho aan in alle kleuren. Wij stonden onder een grote boom dus ondervonden niet zo heel erg veel last van het regenachtige weer. De regen mag de pret niet drukken en wij stonden dan ook na een rondje parkpop weer voor aan het podium om te kijken hoe Air Traffic het er op het podium van afging brengen. “Air Traffic: een engelse (pop) band” was wel een leuk bandje om te horen goede recensies, dus zeker de moeite waard om ze live te zien optreden en ze daarna zorgvuldig te bekritiseren. Onder tussen heeft Linda zich bij ons gevoegd om samen met ons veder van parkpop te gaan genieten. Maria Mena speelt om 17:00 we hadden dus nog een paar uurtjes om even wat te eten en vooral om even rond te kijken op het festival terrein, voordat we weer terug gingen naar het podium. Even een pizzaatje scoren, ondanks het slechte weer was het erg druk in het Zuiderpark, het scheelde ook wel dat het niet koud was maar vooral nat. Onder tussen speelde de band Family stand en word omschreven als “het rokkende soul trio” op het podium verschijnt een wat stevige vrouw met een ontzettend decolleté maar der komt een stem uit ongelofelijk. we proberen zo dicht mogelijk bij het podium te komen ik heb een foto toestel bij me en wil eigenlijk wel wat leuke foto’s naar huis gaan. En Maria Mena komt er zo aan dus even goed settelen voor het podium, gelukkig dachten Vincent, Linda, en Jorien er ook zo over.
Foto toestel in de aanslag!

17:00 het is aan Maria Mena, de Noorse zangeres om de sterren van de hemel te zingen en ons totaal te overdonderen met haar liedje “And why can’t you just hold me” En dat doe ze dan ook uit volle borst zingt iedereen mee. Na 2 liedjes stopt ze even en richt ze zich op het publiek een dank woordje over haar gouden plaat die ze heeft ontvangen in Nederland, voor haar album Apparently Unaffected. Ze begint spontaan de huilen en zegt dat ze der emotioneel van word, dat ze zo in Nederland ontvangen word. Aandoenlijk om te zien Vincent weet het moment meteen te ontkracht door te zeggen dat het krokodillen tranen zijn. Ze zet met de trilling nog in haar stem het liedje Im sorry in, het publiek neuriet gelijk mee compleet in extase. Nog voor de laatste akkoorden hebben geklonken gillen Vincent en ik luidkeels “ Maria Neem me, Maria Neem me” wat een vrouw. Haar op treden duurt 45 minuten ze vliegen dan ook voor bij, ze zingt nog de liedjes, Internal Dialogue, Free, Boytoy Baby. Dan nemen ze Maria en haar band afscheid van het publiek, de toe gift blijft jammer genoeg uit.

Ook de Nederlandse band Johan treed dit jaar op, op parkpop de hekken sluiter van onze dag parkpop was de Ierse band The Frames. Ik heb ondertussen de Ben & Jerry stand gevonden zitzakken en parasols ik blijf hier zeker nog een half uur zitten mijn voeten kunnen het niet meer aan en Vincent overleeft het wel bij The Frames zonder mij. Na mijn kopje koffie en mijn half uurtje zitzak sleep ik me zelf overeind, nog even het laatste half uurtje van de muziek genieten en dan naar huis. De rest van dat publiek dacht daar waarschijnlijk anders over er waren niet zo heel veel mensen meer over, wat wel rest is een ontzettende troep, over al plastic bier bekers papiertjes en ander rotzooi. Ik attendeer Vincent er op dat het zoon rommel is en dat hij nu echt moet beginnen met op ruimen als we voor het donker thuis willen zijn. Ik schiet nog wat laatste troep foto’s en we gaan naar huis.

Ik de trein zijn we zo melig dat we onze eigen softporno film opnemen, alleen het opnemen al geeft zo veel lol dat we van Den haag tot Rotterdam bubbel liggen van het lachen.

Fasion & Branding

21 juni juni 2007

onderwerp: geschiktheidsadvisering Fasion & Branding

Beste Krystell,

Het doet ons genoegen een positief (positief met vet gedrukte letters) advies uit te brengen over je aanmelding voor het onderwijsprogramma Fasion & branding voor het studiejaar 2007-2008.

met vriendelijke groet,
(handtekening)
Ingrid Dokter, propedeuse coördinator

Op deze brief zat ik dus al 2 en halve week met spanning te wachten.
12 juni had ik een intake voor Fashion & Branding, gehad in Amsterdam ik was tevreden met mijn gemaakte werk, maar het is en blijft natuurlijk spannend of je wel word aan genomen.

Dat werd dus trakteren bij mij thuis omdat iedereen deze 3 weken zo met me heeft mee geleefd.
4 gebakjes dan maar doen.? En natuurlijk even mijn grote steun en toe verlaat bellen die nu aan het werk is maar het wel moet weten. Vincent ik ben geslaagd een enthousiaste “ooow Gefeliciteerd wat goed ik zie je vanavond om het te vieren ik ben nu nog druk aan het werk” Ook natuurlijk even Rosanne op de hoogte stellen van deze brief en daar klinkt aan de andere kant van de telefoon de ego strelende woorden “maar dat was toch ook wel logische, als of jij dacht dat je niet aangenomen zal worden” whaahah zo een Rosanne uitspraak. Zo nu nog me diploma halen dit jaar en dan zit ik volgend jaar gegarandeerd in Amsterdam met mijn nieuwe studie en dus een nieuw avontuur ik kan niet wachten. Juist nu nog even die laatste motivatie op me diploma te halen.

Het Croquetten boek

Oeps papa dag,

Ik realiseer me dat het vaderdag is oeps nog geen cadeautje gekocht, al weet ik wel waar ik mijn vader deze vader dag ontzettend blij mee kan maken het grote kroketten boek en daar moet je niet minderwaardig over denken want het is een culinair kook boek en je schrijft dan ook Croqetten ik bedoel dat ziet er al veel chiquer uit. Dat word weinig slapen en nog even snel in Rotterdam het kroketten boek halen hopen dat de winkels open zijn, vincent is vast niet blij met me als ik dit ga voor stellen. We zitten op Rotterdam centraal te wachten op onze trein naar huis we kijken angstig om ons heen of we een spoor van Anne en naar evil vriendin zien gelukkig is dit niet het geval. We zitten naast een man in zijn hand heeft hij een pak wafels hij scheurt kleine stukjes af en voert ze aan de duiven, ik maar een duiven geluid en doe zelfs een duif na en zeg roeekoe roekoee geef mij ook. De man verblikt of verbloost niet, wij willen natuurlijk al weer helemaal dubbel om ons zelf. Ik kaart het vaderdag verhaal nog een keer aan en besluiten dan ook de stad in de gaan in ieder geval kijken hoe laat de winkels open gaan misschien is het de moeite om te wachten, het is nog er rustig in de stad we lopen over de lijn baan halen wat anekdotes op en lopen richting de boekhandel. Het begint langzaam te regenen als we bij de boekhandel aan komen zegt het bordje aan de deur “opening’s tijden op zondag van 12:00 tot 17:00” oke dat word nog lang wachten dan het was nog maar kwart voor 9, wat nu ja uh iets zoeken wat open is daar een shot cafaiene scoren en dan naar huis naar bed. Ik weet een zaakje wat altijd open is en helemaal op dit bizarre tijdstip de VJP het oude tramhuis. Er is wel iemand binnen maar de deur is nog dicht ik klop op de deur een jonge man doet open en zegt dat hij over een klein half uurtje pas open gaat hij wacht op zijn collega die hem gaat aflossen, ik zet mijn zielige blik op zeg dat het regent we hunkeren naar een kop koffie en hem niet zullen storen, hij kan de zielige blik niet weerstaan en laat ons binnen zet een heerlijk kopje koffie voor ons en we praten over onze avonturen, en hoe we vanuit Utrecht dan ineens zo hier aan de koffie komen Vincent en ik vinden het zelf ook nog steeds een raar verhaal.

We besluiten maar weer onderweg naar huis te gaan, het is vaderdag en we gaan voor vincent ze vader maar even een ontbijtje in elkaar zetten. Omelet met koffie jus en wat broodjes keek ons een heel leuk idee, gelukkig wist hij het dan ook van harte de waarderen met een dikke kus als bedankje. Toch nog maar even naar Rotterdam om als nog het groot culinair croquetten boek te halen het is dan al een uurtje of 12 en ben dan ook al compleet over me slaap heen die paar uurtjes Rotterdam stad kunnen der dan ook nog wel bij. Vincent ze vader moet werken in de stad dus hij geeft me een lift dat scheelt me weer een stuk fietsen. De boek winkel is immens groot, het kost me dan ook een tijdje om de kook hoek in de winkel te vinden. Daarna op zoek naar het boek hmmz ik kan het niet vinden dan maar even vragen “mevrouw mag ik u vagen weet u waar ik het groot culinair croquetten boek van vinden” ze kijkt me met een grote glim lach aan, ik stond voor paal. Geeft niets het is papa dat en mijn papa wil hem hebben dus dan hebben we dat natuurlijk voor hem over, even afrekenen nou ja even het croquetten boek kost nog 30 euro hmmz daar moet je dan heel wat mooie croquet recepten in zitten.















Nu kan ik eindelijk naar huis naar bed, nou ja dat dacht ik dit bleek achter af niet helemaal het geval. Ik stond voor een dichte deur, niemand thuis en natuurlijk geen sleutel bij die ligt nog bij vincent, de buurvrouw was natuurlijk ook niet thuis pff ik word geboycot. Er zat dus niets anders op dan weer naar Vincent te gaan om me sleutels op te halen, denk je even op de fiets heen en weer te gaan blijk de fiets geen trappers te hebben grrr. Er zat dus niets anders op dan lopen naar Vincent te gaan. Een maalbij Vincent aan gekomen en 100X gebeld te hebben doet hij nog niet open zijn telefoon staat uit maar zijn raam staat open, na 10x Vincent geroepen te hebben zit der niets anders op dan steentjes tegen zijn raam te gooien maar zelfs dat mag de slaap van Vincent niet storen. Na 10 x lang de deur bel aan houden komt hij dan eindelijk verwildert in ze onderbroek de deur open doen. Ik trots met mij croquetten boek hij laat me binnen de duikt gelijk zijn bed weer in, ik heb knallende koppijn slik 2 parracetemols weg en val zittend op vincent ze bed in slaap coma. Een uurlater word ik wakker loop naar beneden pak mijn tas en sleutels en ga naar huis eindelijk me eigen bedje in. Ik lig nog niet 2 minuute of mijn telefoon gaat me ouders komen thuis en me broertje begint zijn levens verhaal van dit weekend te vertellen ik leg me der dan ook maar bij neer dat slapen er nu niet meer in zit ik pak mijn vader dag cado en ga dan ook maar gelijk met me ouders in de tuin zitten. Na het eten maar weer een nieuwe ik ga naar bed poging doen.

Utrecht

Mega Pann 16 juni

Deze pann is anders dan anders we hebben al 3 a 4 weken van tevoren kaartjes besteld dus geen frustraties om vroeg de deur uit te gaan om vervolgens nog meer dan een uur in de rij de staat voor kaartjes. We besluiten dan ook onze tijd er voor te nemen en laat de deur uit te gaan. Vincent belt mij s’middags al om de weersvoorspellingen door tegen het is niet echt rokjes weer dus dat word mij afgeraden. Ons feestje begint dan ook al in de badkamer de cd van micheal buble onze held op de achter grond. Ik heb mijn foutfit al aan en heb in me tas een reserve outfit voor het geval dat! Vincent heeft speciaal voor de gelegenheid een nieuw overhemd gekocht ik zoek voor hem een gepast luchtje uit voor die avond. Ze staan beide lang voor de spiegel voor ons haar en de make-up, rond een uutje of 10 zijn wij op ons sexy’s en zijn we dan ook reddy to go. We besluiten met de tram te gaan aangezien het weer niet echt mee zit. De avond begint dan ook al erg goed als we moeten rennen voor de tram hij rijdt dan ook voor ons neus weg, ik zet mijn zielige blik op en de trambestuurder bezwijkt dan ook direct en we mogen nog mee, Pff we zweten nu al van dat stukje rennen. Van de tram naar de trein word nog even een sprintje trekken niet te doen met in de ene hand een tas waar een fles wijn in zit en in de andere hand een colbert, we redden de trein precies nu rest ons alleen nog om op centraal kaartjes te kopen maar daar kan weinig fout aan gaan. Nog even snel een patatje halen voordat we de trein instappen vooral oppassen dat we niet knoeien dat zou funest zijn voor onze outfit. Dit keer geen damien rice op de telefoon of een ketel 1 mix maar micheal buble komt uit de speakers en we drinken een fles carnei.

Mega pann 3 locaties wij binnen onze avond in de Winkel van sinkel.
Het is 12 uur als wij in de rij staan bij de winkel van sinkel om naar binnen te gaan. We worden in de rij nog herkent als ‘zijn jullie niet die twee uit Rotterdam van het feestje cabin fever in Now & Wow’! met tickets in onze hand en onze perfecte outfit lijkt niets ons deze avond nog in de weg te staan behalve dus de portier blijkt nu, Legitimatie vraagt hij met een norse en strenge blik ik kijk hem verontwaardigt aan, pardon dit is pann hoor we komen hier elke maand en ik heb nog nooit heb ik me legitimatie hoeven te laten zien ik laat me ov-jaarkaart duidelijk geïrriteerd zien. Aan vincent de zelfde vraag legitimatie alsjeblieft waarop ik antwoord kom op zeg hij heeft er toch haar op! Vincent zoek druk naar zijn verzekeringspasje en school pas om zich te identificeren en zegt ik zal me broek eens laten zakken dan piep je wel anders. De man kijkt ons portier kijk ons vreemd aan maar laat ons wel binnen. Jas en tas op bergen en dansen maar.
Vincent bied mij een drankje aan we staan bij de bar het duurt wel heel heel heel erg lang, na zoon 20 minuten geeft de barman een biertje voor het wachten weg kan je nagaan hoe lang we daar al staan. Omdat wij fasionbly late zijn zo als Vincent dat altijd zp mooi zegt, staat de dansvloer al bordes vol met een dansende menigte. Mijn eerste indruk is iedereen hier boven de 25 of ligt het aan mij, en wat doen al die mannen hier en waarom kijken ze zo naar vincent, voordat ik meer commentaar kon geven werd ik aangevlogen door bekenden god zij dank, we worden gered, om nog steeds vage reden krijgen vincent en ik een medaille omgedaan. Hoe toepasselijk krijgt vincent een medaille waar opstaat 1e plaats met tennis voor meisjes onder de 12, op die van staat natuurlijk 1e plaats met tennis voor jongens onder de 12. We hebben die avond dan ook veel positie reacties op onze tennis medaille gehad. Na een tijdje hebben we de winkel van sinkel wel gezien en verplaatsen we ons naar tivoli, dit is voor ons bekend terrein. Met het groepje wat we in de winkel van sinkel dan ook vervaardigt hadden gingen we dan ook de dans vloer onveilig maken.
Vincent had zijn soul mate van die avond toen al gevonden dus ik kon nu veilig op zoek naar Stacy en Dario, die voor aan bij het podium stonden. Ik kom de ene na de andere bekende tegen, even een leuk sociaal praatje houden and moving on, de tijd vliegt dan ook voorbij. Vincent is in geen velden of wegen te bekennen ach laat hem maar die kom ik zo ineens weer ergens tegen, ik voeg me bij het groepje van lianne natuurlijk nog even op de foto met ze alle (smile). We zijn nu op 2 locaties van de 3 geweest de ijshalen is dus de laatste locatie waar we naar toe gaan, het is al rond een uurtje of 3 half 4 de meeste mensen geven het dan ook op en gaan naar huis wij denken daar anders over wij willen wel even kijken hoe het op de laatste locatie is. Het valt tegen het is erg rustig onze trein vertrekt nog lang niet dus we besluiten dan ook nog even los te gaan het laatste uurtje. Ik word aangesproken door een meisje zo sociaal als ik ben raak ik met der in gesprek, voor dat ik het weet doet ze der grijze vest uit, en sta ik in haar vest tegen de paal aan te dansen waarom? Nog steeds werkelijk waar geen idee waarschijnlijk omdat we ons allebei erg grappig vonden!

Ook voor mij en vincent is het nu de hoogste tijd om naar huis te gaan. Als we buiten komen is het licht het is een beetje een rare gewaar wording. We lopen met ze 3e naar het station ik vincent en jorien, op Utrecht centraal is het natuurlijk weer een gekkenhuis iedereen zit met zijn of haar groep je als dood op de grond prachtig om te zien hoe fit wij dan nog zijn. Ik knoop een gesprek aan met wat levenloze mensen die net als ik wachten op hun trein, luister wat muziek met ze en loop wat rond. Manon heeft het voor elkaar gekregen om in een kluisje te kruipen dit moet ik even van dichtbij zien, zie ligt voor pampus in een kluisje een hilarische gezicht om te zien (foto moment). De trein naar Rotterdam vertrek om kwart over 7 lianne en manon moeten in Gouda der uit en nemen dus de zelfde trein gezellig.

In a manner of speaking

In a Manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing

In a manner of speaking
I don't understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words

Oh give me the words
Give me the words
That tell me nothing
Ohohohoh give me the words
Give me the wordsThat tell me everything

In a manner of speaking
Semantics won't do
In this life that we live we only make do
And the way that we feel
Might have to be sacrificed

So in a manner of speaking
I just want to say
That just like you I should find a way
To tell you everything
By saying nothing.

Oh give me the words
Give me the words
That tell me nothing
Ohohohoh give me the words
Give me the words
That tell me everything

Oh give me the words
Give me the wordsThat tell me nothing
Ohohohoh give me the words
Give me the wordsThat tell me everything

Toelating AMFI

12 Juni Amsterdam

Judgement day, vandaag is het zo ver ik heb de toelatingstest /onderzoek bij het AMFI in Amsterdam. Dat betekend vroeg op en me lijstje met spulletjes mee zeulen in me map. Voor de toelating moet je 5 tijdschriften mee nemen, 5 vellen a2 formaat en je favoriete kledingsstuk. Op school zelf krijg je dan een opdracht en een gesprekje en aan de hand daarvan word bekeken of je geschikt bent voor toelating , kort om spannend.

De stress begon al op het station de treinen hebben natuurlijk weer een boycot tegen mij vandaag. Mijn trein komt dan ook een half uur later dan geplant dat word haasten dus, je kan niet te laat komen op je toelating toch? Dat staat altijd zo lullig op je 1e dag ook al is het wel overmacht. Gelukkig red ik net alles binnen de tijd en stap ik dan ook precies 5 voor 1 de school binnen zo ontloop ik toch nog me boycot vandaag. Er word in de collegezaal uitgelegd hoe deze middag er uit komt te zien en dat we in groepjes worden verdeeld. Bij het horen van je naam verzamel je, je bij je groepje en loop je naar de desbetreffende docent die je naar het lokaal begeleid waar het dan deze middag gaat gebeuren. Daar worden ook de opdrachten uitgedeeld en kan dan ook direct aan de slag voor de opdracht staat 2 en half uur dat lijkt mij redelijk te doen. De opdrachten zien er als volgt uit:

Opdracht 1: beantwoord de volgende opdracht op 1a4tje, beschrijf de wereld achter het favoriete kleding stuk dat je hebt meegenomen. Wat weet je over het kledingstuk te vertellen

Opdracht 2: Verplaats je zelf in de rol van moderedacteur/stylist voor een van de tijdschriften die je hebt meegenomen. Je hebt de opdracht gekregen om een modefoto te maken waarin het kledingstuk dat je meenam, de hoofdrol speelt. Style, combineer je kledingstuk voor het door jou gekozen tijdschrift en geef vervolgens aan de hand van je collage aan hoe de verschillende modefoto’s van jou kledingstuk eruit gaan zien. Dat doe je als volgt: bepaal de keuze van je tijdschrift en laat in je collage zien: voor welk tijdschrift je hebt gekozen, met welke ander kleding word jou kledingstuk gecombineerd? Welke schoenen en accessoires horen erbij? Welk type model word erbij gecast? Ik welke omgeving word het geheel gefotografeerd?
Het resultaat van je onderzoek en je “droge” styling geef je weer middels een collage op a2 papier, waarbij het in een oogopslag duidelijk wordt wat de bedoeling is.

Opdracht 3: Hieronder zijn 5 begrippen gegeven. Kies 3 van de 5 begrippen en zoek voor elk begrip 1 passend beeld uit jou magazines. Het resultaat is een a2 papier met 3 begrippen tekst en3 bijbehorende beelden. De begrippen zijn Vrijheid, rebels, authentiek, geluk en progressief.

En als laatste een gesprek je aangaan met de docent over je motivatie en keuze van de opleiding. Dit was erg formeel en er was dan ook niet echt een goed of een fout antwoord ook liet de desbetreffende docent natuurlijk niet zien of het door jou gegeven antwoord of mening wel goed was ze knikte wat en vroeg dan wat anders, ik kon hier dan ook geen pijl optrekken ik was relaxt en praatte makkelijk over alle onderwerpen heb er dan ook wel een positief gevoel bij.

Mijn opdrachten zijn goed gelukt heb dan ook 5 a2 velletjes volgeplakt en me totaal uitgeleefd op deze opdrachten nu 3 weken wachten voor het resultaat of ik word aangenomen, ik ben reuze benieuwd. Nu eerst maar even ontspannen met een wijntje bij Rosanne.

op de zeilboot

Donderdag 7 juni,

Donderdag ochtend even de laatste hand aan me marketing communicatie gelegd!
Klaar om dat vrijdag dan ingeleveren dan! Ik ben nog maar net wakker of een oude vriend hangt aan de telefoon of ik zin heb om te gaan zeilen, het is hartstikke mooi weer en voor mij is het nu ook al weer een paar weken geleden dat ik gezeild heb. Dus daar zeg ik zeker geen nee tegen. We spreken om half 1 af we gaan rondje Rotterdamse haven varen hmm lekker op het water zo zie je Rotterdam op ze mooist vind ik zelf altijd!
Op de zeilboot, met me zwembroek en me helmpje aan, en dan vooral zonaanbidden ik wil natuurlijk wel met een kleurtje naar huis gaan. Het is erg druk op het water met vracht verkeer en de wind komt recht van voor dus der zit niets anders op om met de motor heen te gaan. Dan kunnen halve wind terug zeilen op de vlaagjes wind die der staan, maar ja waarom zou je haast hebben met zulk mooi weer!

We Live in an lie

When i saw you at the subway
I knew it was right
And so we sat beside eachother
and we looked into our eyes

we live in an lie
The rights are wrong
And the world is upside down
And how many times
Do i let myself
get drowned in tears

So my heart… was beating faster
I felt a bit shy
And so we touched accedentally
and you make me lose my mind

Impulsief dagje vondelpark

Zondag 3 juni Amsterdam Vondelpark,

Zondag nog steeds brak van mij avontuurlijke vrijdag en zaterdag ochtend, dus dit word een rustig dagje vondelpark met Rosanne had ik me zo voorgeteld. Amsterdam, het zonnetje schijnt en Rosanne heeft der camera meegenomen om die middag nog wat leuke foto’s te nemen, ik bedoel je weet maar nooit. Nu nog even snel de supermarkt overvallen voor een flesje wijn, en chop chop langs de koffieshop. Er spelen een aantal bekende artiesten dit weekend in het vondelpark, waar onder Room eleven, Acda en de Munnik, wel zo leuk om even een kijkje te nemen, half Amsterdam zal met dit mooie weer er wel zitten, liggen en hangen maar ja wat maar het uit. Als je in het zonnetje ligt en je doet je ogen dicht dan zie je de rest van Amsterdam helemaal niet. Rond uurtje of half 7 hebben we het dan ook wel gehad en verplaatsen we ons naar de stad, met als plan nog even ergens op een terrasje te gaan zitten
Na een rondje Amsterdam lopen we dan ook heel toevallig langs de kleine comedy, waar op het board buiten staat dat Ellen ten Damme optreed, met haar theatervoorstelling Von kopf bis Fuss. Met het idee “zullen ze nog kaartjes hebben” Buiten is het dan ook al aardig druk met mensen die voor de voorstelling komen, en buiten even wat nuttigen of wachten voordat de voorstelling begint. Hoe brutaal en impulsief we zijn lopen we de kleine comedy binnen om te kijken of er kaartjes te koop zijn, nog voordat we dat willen doen, word Rosanne al aangesproken door een man met de vraag, of we nog kaartjes voor de theatervoorstelling Von kopf bis Fuss van Ellen ten Damme zoeken? Daar hoeven we dan natuurlijk ook geen 2x over na te denken, “dat is een enthousiaste Ja” de man vertelde dat hij nog 2 kaartjes heeft omdat hij geen oppas kon vinden voor zijn kinderen vanavond. Iets wat ons natuurlijk weinig interesseert, als we zijn kaartjes maar kunnen over kopen. En het waren nog mooie kaarten ook en we zaten dan ook op de 3e rij precies in het midden dicht bij het podium mooier kan je ze niet krijgen. sommige mensen zijn gewoon voor het geluk geboren.


Ellen en haar band geven die avond dan ook een spetterend optreden in de kleine comedy. Ze komt ondersteboven op de handen als een circusartiest het podium opgelopen, zo getalenteerd ze is ze zingt in het Nederlands, Engels, Duits ze dans en speelt gitaar, piano en niet te vergeten viool. Ze laat die avond dus ook van alles iets van haar kunsten zien, we genieten dan ook met volle teugen. Ze zingt die avond onder andere de liedjes, Durf jij, I’m the singer of the band, Impossible girl, Vegas, en het liedje Stay. Er zit een soort rode draad in de voorstelling, ze verteld aan het publiek over haar jeugd, over dat ze kunstjes deed voor geld dat ze eigenlijk niets anders kan dan wat nu doet optreden en mensen entertainen, dan zingt ze weer en liedje en richt ze zich weer tot het publiek. Dan gaat het over Familie, liefde, seks, de wijde wereld en het artiestenbestaan ook gaat het nog even over haar ziekte en hoe ze dat ervaren heeft. Gevolgd door wat Duitse liedjes.

Rosanne zit dan ook met der foto camera in de zaal. En maakt tijdens de voorstelling dan ook nog een paar foto’s, jammer genoeg zit het hoofd van de man voor ons er ook vaak op. Toch lukt het haar nog wel wat mooie foto’s te schieten van deze muzikaale avond. Ze Zou me dan ook vermoorden, als ik bij deze blog geen foto van haar zou gebruik. Dus Rosanne bij deze.

Amsterdam Cafe Ebeling

Vrijdag 1 juni

Na een middag dood gestaard te hebben naar me huiswerk was het de hoogste tijd dat ik maar eens de deur uit ging. Dat computer hangen word je ook niet vrolijk van frisse lucht zou me goed doen. Het was een uurtje of zes toen ik in Amsterdam arriveerde, ik had afgesproken om met dit mooie weer een terrasje te pakken met Rosanne. Terrasjes en restaurants zoeken is voor ons op zich al een hele opgaven een dagtaak meestal crossen we 2x Amsterdam door voordat we ergens gaan zitten. Dit ging nu gestaagde dan anders en we zaten dan ook vrij snel op een terrasje “voor ons doen”. Maar toen kwam het de wel bijna 20, 30 stille minuten die echt heel langzaam voorbij gingen. Oorzaak hmmz hoe zullen we het noemen meningsverschil, eigenwijsheid hoe dan ook het stilzwijgen werd god zij dank verbroken door mijn telefoon, gered door de bel ook al was het niet heel leuk nieuws wat in ontving. Was de stilte toch doorbroken en was ons nieuwe plan iets zoeken om te eten.

Honger, Met het idee een nieuw hip leuk eet iets te vinden lopen we richting de overtoom. Waar we dan ook zeker zo iets hips troffen wat we zochten voor die avond cafe Ebeling heet het, we zijn nog maar net binnen of de shotjes wodka met verschillende smaakjes vliegen om al om onze oren. Dit kan nog een lange (dronken) avond worden. Na een paar worden met de eigenaar gewisseld te hebben wijst hij ons een tafeltje aan en komt hij ons vergezellen, hij was merkbaar aangeschoten en vertelde honderd uit over echt van alles.
Ze naam was Jerry en hij was de eigenaar van deze tent zo vertelde hij, al snel ging het gesprek over Amsterdam, horeca, kinderen, scheiden, kinky kapper, islam, Nog een rondje wodka, een wit wijntje er bij of moet ik zeggen wit wijntje over de tafel, en het gesprek gaat er over wat hij ons aanraad van de kaart. Hij roept er iemand van de bediening bij om ons wat uitleg te geven over de recepten op de kaart, en neemt daarna de bestelling op. We bestellen iets van wit vis met patat, Jerry gaat veder met sociaal zijn in zijn cafe, en laat ons dan ook even rustig eten. We lachen om de situatie. In wat voor grappige rare situatie zijn we nu weer beland. De tijd is snel gegaan het is al rond een uurtje of half 11 als we klaar zijn met eten, en Rosanne op zoek gaat naar Jerry en het toilet, nu is nog de vraag gaan we betalen? Of is alles wat we die avond gegeten en gedronken hebben op de kosten van Jerry? Wie zal het zeggen, hij heeft een paar keer gezegd nee jho dat krijgen jullie van mij maar hij is dronken kunnen we dat serieus nemen. Na nog een drankje aan de bar en Rosanne met der moment met Jerry besluiten we dan ook zonder te betalen, maar met wel een bedankje op te stappen, en richting centraal station te lopen. Dat was nog eens een leuke goedkope avond schat dit zouden we meer moeten doen.

Met de nacht trein, snel naar huis want vincent zal nu wel klaar zijn met zijn schoolfeestje op het stand, hij heeft al 30x gebeld waar ik bleef! Hij was hoor baar aangeschoten, misschien zelfs dronken dus het kon inderdaad nog eens een lange avond worden! Rond 2 kwam in aan op Rotterdam centraal hup in de taxi en door naar het feestje van Maaike waar vincent al een paar uurtjes zat en zich merkbaar dood verveelde aan mijn voicemail berichten te horen! Per toeval bij het uitstappen van de taxi passeerde vincent niks mij op de fiets, vertelde hem enthousiast over het feestje waar naar ik op weg was, en besloot hem dan ook gewoon mee ten nemen wel zo gezellig. Eenmaal aangekomen zwalkte vincent met een man aan zijn arm naar me toe en begroete me met 3 dikke zoenen, “en een ik denk dat ik dronken ben antwoord” en dat het feestje dood was en dat we daar eens binnen de boel op stelten moesten gaan zetten. Dat hoef je ons dus niet 2x te zeggen.

Binnen was niet iedereen blij om ons te zien waarschijnlijk omdat we erg druk en aanwezig waren op dat tijdstip. Op zoek naar drank en een gitaar om muziek te maken, zitten wij met wat ander mensen op de bank Vincent en ik, ander Vincent Manon de mensen die ik ken zitten er ook bij, Romy zit in een hoekje zielig te zijn en wil alleen maar naar huis dat is het enigste ze zegt en blijft zeggen, Vincent fluistert in me oor dat ze net een aanval gefaket heeft en iedereen der uit kots, hmm vandaar. Ik ga maar eens een kijkje nemen in het huis de rest van de ploeg zit boven op zolder dat is de kamer van maaike, sommige liggen al bijna te slapen, ik kom binnen met een blikje cola en een banaan. En vertel 100 uit over mijn avontuur wat ik die avond beleefd heb en wil dan ook dat iedereen luistert. Toen Vincent zei dat het een saai feestje was dacht ik nog het zal wel mee vallen maar nee, inderdaad zeg damn wat is het een saai feestje. We worden dan ook na 2 uur echt het huis uitgekeken, oké rustig we gaan al na eerst de koekjes kast gepunterd te hebben voor voedsel voor onderweg we moeten nog zeker een uurtje naar huis lopen.

We verplaatsen ons naar het nieuwe huis van Vincent Niks, zijn huis is een eindje veder op, Romy volgt ons ze wil niet meer op het feestje zijn dus ze achter volgt ons, Vincent en ik vinden het allemaal prima en eten samen de koekjes op, we maken wat grappen over het te saaie feestje van Maaike, het is onder tussen rond een uurtje of 6 in de ochtend, buiten is het al aardig licht. En het kan nog wel eens een hele mooie dag worden aan de lucht te zien. Na een wodka Jus in Vincent Niks zijn nieuwe huis te hebben gedronken stappen we op en gaan we lopend naar huis, zeker nog zoon 30 tot 45 min lopen. Onder tussen dumpen we Romy op het eest volgende station wat we passeren ze woont in Haarlem en zal dan ook nog zeker even in de trein moeten zitten, maar ja how cares Vincent en ik in ieder geval niet, ze begrijpt onze grapjes niet eens met als antwoord van haar “Ja jullie zijn zo op elkaar ingespeeld jullie maken jullie zinnen niet af” ow oke dus jij weet niet wie bokito is hmm voor de rest besteden we der weinig worden over en lachen der gewoon om. 7 uur het zonnetje schijnt we hebben onze zonnebril op en lopen naar huis iedereen is nog in diepe slaap. Op de kruising bij ons nemen we afschijt 3 dikken zoenen en een welterusten tot vanavond.

Zeilen

De boot op

Het is al een week schitterend weer in Nederland, mijn broertjes vallen me dus al 2 dagen continu lastig met de vraag wanneer gaan we weer de zeilboot op, na 3 smsjes later besluiten we dan ook in de auto te stappen langs de supermarkt gegaan om een kratje bier voor die gasten te halen, en naar de zeilboot toe te gaan. Het is al weer een tijdje geleden dat we met ze alleen gezeild hebben, we laden achterop de boot het koelvak vol gooien de trossen los en zeilen dan ook direct weg. De wind is gunstig niet te hard niet te zacht zoon windkracht 3 en met volle tuigage en met pascal als fokkenist laveren we de plas over. Het is nog aardig druk op het water met plezier vaart. Jeffrey doet nog een goede poging de boot zo schuin mogelijk te laten gaan op een wind vlaagje met natuurlijk een biertje in ze hand heerlijk om te zien, zo konden ze volg jaar nog geen steek zeilen en lieten zaten hun in de kuip een biertje te drinken en lieten ze mij al het werk doen. Inmiddels zijn het beide bijna echte zeilers nou ja voor een paar uurtjes dan. Voordat ze het in hun hoofdhalen om te gaan zwemmen, voor in de boot heb ik altijd wat zwemvesten liggen altijd wel handig met zwemmen blijf je drijven. De jongens hadden hier dan ook geheel andere plannen mee. Ze gooide achter de boot de touwen los deden een zwemvest aan en sprongen het water in. “De touwen achter de boot gooien ze het water, omdat ik het ze al een paar geflikt heb langs hun te zeilen en net als ze de boot dan wouden beetpakken overstag ging en de andere kant op zeilde” Ik sta triomfantelijk achter op de boot de wind trek iets aan en we hebben dan ook een aardig vaartje ze gangen nu in middels achter aan de boot aan het touw. Ze maken dan ook ontzettend lawaai met ze tweeën het is ook echt hilarische om te zien 2 kerels met een zwemvest elkaar vastklampend aan de achter kan van een boot. Niet meer zo veel drinken jongens. Ik zet de radio in de boot aan en zeil dan ook rustig veder.

Lovely day

Got out of bed and I put my shirt on
It’s such a lovely day
The world is smiling and the birds are singing
And the sun won’t go away
She’s still sleeping and my heart is beating and I can’t get her off my mind
And I ask myself can this be real
I can’t believe my eyes

Can’t let me love you

I watched your smile for a while,
But you don’t really seem, to notice I have been, waiting.
And it goes on, I do not know..
Where to begin..

But you, you can’t leave me waiting for you..
You can’t leave me waiting for you..
And I’m losing my mind.
Can’t let me love you
Can’t let me love you
And if you want me to know, let me show
Cause I love you

Can’t let me love you
Can’t let me love you
And if you change your mind, let me know
Cause I love you

You look at me, what do you see
I can not describe, the way I feel,
Inside..
I’m holding on.. pack my backs,
And run..

But you, you can’t leave me waiting for you..
You can’t leave me waiting for you..
And I’m losing my mind.

Refrein

Wake me up till I see it..
Bring me joy till I feel it..Give me hope when I need.
Take my heart but don’t break it
Love me back but don’t fake it
……………………………….

refrein

Het bushokje

Ik en mijn Nicole

Onder weg naar huis na een avondje Amsterdam, zie ik in alle bushokjes een zeer aantrekkelijke vrouw hangen "Nicole Kidman" met haar chanel N5! Die elke keer als ik een bushokje passeerde me naam riep en me dan een knip oog gaf! Oke ik geef toe dat dit een beetje raar klinkt maar mijn beste vriendin vincent had het zelfde gevoel die avond. Dinsdag nacht rond 1 uur opzoek naar een hamer, tang, schroevendraaier, en ander gereedschap om missie redt Nicole kidman uit te voeren. Waar ik in eerste instantie nog al luchtig over dacht bleek al snel een meer voeten in de aarde te hebben. Na 1 kant van het bushokje los te hebben gemaakt zo dat ik het stukje glas kon op tillen moest de andere kant ook nog gebeuren. Had al me gereedschap in het bushokje uitgestald en was dan ook er fanatiek om Nicole die avond mee naar huis te nemen. Na zoon 15 minuutje kwam ik er toch wel achter dat ik hulp nodig had, ik hoefde dan ook niet lang na te denken wie ik zou moeten bellen voor dit klusje Vincent. Hij vond het een avontuurlijk plan en kwam dan ook gelijk naar me toe om missie Nocole kidman te laten slagen. Nog geen 3 minuten na zijn komst rijdt er een politie busje door de wijk Oeps en wat doe je dan? En hoe verklaar je om 2 uur s’nachts dat je met 3 schroevendraaiers, tang en hamer de deur uit bent en bij de bushalte staat? Er zat voor ons dan ook niets anders op om elkaar stevig beet te pakken en te doen of we erg klef waren, en geen oog hadden voor het langs rijdende politie busje. Snellere hart slag en nog meer adrenaline hebben we onze poging kort gestaakt na dat de politie uit het zicht was zijn we snel te werk gegaan, de kant die open was hebben we aan de poster getrokken zodat hij naar beneden viel het was nu alleen nog aan ons de taak om Nicole zo netjes mogelijk uit het bushokje te halen. Dat was dus een helle opgaven en dus ook onmogelijk na het geluid grrrrrrrrs keken we elkaar al angstig aan het is dus toch gebeurd, van haar oor tot naar mond zat de scheur. Vincent rolde de beschadigde Nicole vluchtig op ik pakte al het gereedschap en snelde ons naar huis om te kijken wat de schade was. Na was duck tape en plak band en het gladstrijken van de kreukels bleek de schade toch nog mee te vallen. En was missie Nicole Kidman toch nog geslaagd die avond, en kon ik der veilig mee naar huis nemen. Benieuwd hoe het nu met der gaat nou uitstekend ze hangt te stralen boven me bed.

Les 1 hoe pik ik een poster

Les 1

Hoe pik ik een poster, en welk gereedschap gaat mee?
oja een kleine tip neem nooit je homo vriend mee want die verpesten het altijd.
die gaan dan filmpjes maken en laten de vrouwen al het werk doen.


"Plaats van Delict"



En dan natuurlijk als het gelukt is om de poster heelhuids mee te krijgen "wat ons dankzij Vincent dus niet gelukt is" thuis uit te rollen en te kijken wat het Resultaat is.


"Het eind resultaat"

Ja Dames & Heren het is gebeurd

Maandag 7 mei

Je hebt wel eens van die dagen dan zit alles tegen, vandaag is bijvoorbeeld zoon dag.
Zo heb je 2 weken wat zeg ik 3 weken stralend mooi weer, en zo is alles somber en regent het precies op de dag dat je met je foto toestel artis in wil gaan. Dan heb je ook nog eens een bad hair day en word je onderweg naar het station bijna van je sokken gereden door een 60 plusser ik zeg alle 60 plussers rijbewijs inleveren. Waar door ik dus ter overmaat van ramp me trein mis. Rosanne zit al in de trein en besluit dan ook richting leiden te gaan en me daar op te wachten. In Leiden stappen we vervolgens in de trein naar Amsterdam maar wat voor trein we doen der dan ook echt nog 3 kwartier over en ik kom op stations waar ik nog nooit geweest bent. Any way´s. een maal in Amsterdam aangekomen is het dan ook als een gek gaan regenen we besluiten dan ook het idee dieren tuin te laten varen en de tram te pakken naar het tropen museum, daar loop je binnen warm en droog en de tentoonstelling gaat over Cuba en Che en het communisme nog interessant ook. Een maal in de tram we zitten der nog geen 3 minuten in of op de dam loopt een vrouw onder onze tram. Met een hoop lawai en een abrupte stop staan we stil. Zij zitten achter in de tram en weten dan nog niet precies wat er aan de hand is we kijken elkaar dan ook niets vermoeiden aan, na enige tijd ontstaat er lichte paniek in de tram en verzamelen mensen op de dam zich om de tram. Ze staan met hun hand voor hun mond te kijken. De mensen in de tram lopen naar voren om te kijken wat er aan de hand is, we horen iets over een trouw onder de tram. Oke nu kijken we wel geshockt naar elkaar, en helemaal na de woorden van de trambestuurder `ja dames en heren het is gebeurd´ de ergste scenario’s vliegen door ons hoofd en denken dan ook dat ze dood is ook omdat we mensen met een wit laken op der af zien komen. Wat ook heel fijn was is dat de bestuurder de deuren van de tram niet open deed en we allemaal via de voordeur naar buiten moesten waar de vrouw lag. We stappen uit en blijven op de dam nog even kijken al snel komt de ambulance en de politie en de brand weer er aan gesneld. De vrouw staat inmiddels weer en word naar een cafeetje begeleid. Wij ontrekken ons aan deze commotie, oke nieuw plan de tram rijdt voorlopig niet meer het regent nog steeds en het museum is nog verlopen. We besluiten dan ook naar Amsterdam centraal te gaan en de trein te pakken naar de Ikea ‘ssssst’ en daar even te kijken en later zelfs te eten ‘ssssst’ Zoals ik in het begin al zei ik wist dat dit een slechte dag zal worden.

Het Foto Museum Amsterdam

Donderdag 3 mei FOAM,

Het is een stralende middag als wij, Rosanne en ik in Amsterdam aankomen, we gaan vandaag naar het fotomuseum in Amsterdam ook wel het FOAM. Thuis even vluchtig op de internetsite van het museum gekeken welke fotograven er deze maand exposeerde en waar het museum zich precies bevond, daar stond iets over een Amerikaanse nieuws fotograaf, nieuws foto’s zijn altijd spraakmakend dus we zullen wel zien. Het is op de Keizersgracht ook dat is voor ons dit keer niet zo moeilijk te vinden en lopen der dan ook in 1x naar toe.

Een maal in het Faom museum begint de tentoonstelling van foto’s van Raimond Wouda, de titel van zijn werk is school en zijn foto’s zijn enorm, op zijn foto’s zijn kinderen op school te zien zowel in de klas als in de aula of in de pauze. Het is niet erg werk wat ons aanspreekt dus we kijken wat rond en vervolgen onze route naar een andere zaal. Hier bevind zich de kunstenaar Joan Colom een Spanjaard, De tentoonstelling bestaat uit 84 zwart-wit beelden de foto’s zijn gemaakt in Barcelona op de foto’s zie je veel prostitutie er zitten wat interessante en indrukwekende foto’s bij waar we dan ook even iets langer bij blijven stil staan.

Daarna is het de buurt aan de fotograaf James Nachtwey om ons totaal te verrassen met zijn foto’s. bij binnenkomst hebben we een boekje gehad met uitleg van zijn foto’s met de tekst waar is de foto gemaakt, wie staan der op de foto en wat is er aan de hand. We pakken het boekje erbij en beginnen met zijn eerste foto reeks, De hongersnood in Soedan de foto’s spreken voor zich zelf, ze zijn groot en maken veel indruk we zijn der stil van kijken indruk wekkend naar de foto’s en lezen de tekst uit het boekje wat der bij staat. De foto van een man die uitgemergeld is met als bij schrift: “Slachtoffers van de hongersnood op weg naar een hulppost in Ayod in Zuid-Soedan, doet ons dan even lachen omdat we geen houden weten te geven aan deze foto. We vervolgen onze tocht naar de zaal er naast in het midden staat een bankje we gaan der op zitten slaan de bijbehorende bladzijde er bij open en zitten minuten lang stil te kijken en te lezen bij de foto’s van Roemenië. Het is een grote foto wand waar zoon 28 foto’s naast en onder elkaar hangen op de foto’s zijn kinderen te zien uit Roemeense weeshuizen de kinderen hebben Aids en zijn verwaarloost en aan het bed vastgebonden. Gruwelijke beelden na minuten lang niets gezegd te hebben, zitten we beide met veel vragen en willen we het verhaal achter de foto’s weten we slaan het boekje der op na en gaan foto voor foto langs met de uitleg. Bij de foto’s van Rwanda herken in een foto en gaat gelijk het lichtje bij mij branden dat die foto een aantal jaar terug te zien was op de World press foto.
Zo lopen wij de rest van de nieuws foto’s van James Nachtwey langs zoals de foto’s van Irak, Ney York de aanslagen van 11 september, de Balkan, Tsjetsjenië, Oost Europa en hun opkomende industrie, Zuid-Afrika, Indonesië en last but not least de oorlog in Afghanistan.

Met al deze schokkende foto’s nog op ons netvlies lopen we richting uitgang, waar Rosanne nog besluit een zwart wit poster te kopen van kate moss met baard, voor in haar nieuwe huis.