Van Nederland naar Spanje

Spanje Mojacar

Starring: Vincent, Deborah, Krystel

Dag 3 15-07-2007

Krystel:

Luie ochtend dat mag ook wel na zoon avontuur zoals gister. En Deborah haar mislukte yoghurt schraap actie. Laat het met uit leggen. “Ger kwam had het geweldige idee om sultana koekjes te kopen, maar dan wel de sultana’s met de meest ranzigste smaak namelijk die met yoghurt. Deborah had ook een geweldig idee vond zei zelf, om de yoghurt van de koekjes af te schrapen.” Dit werkt natuurlijk nooit maar ja vertel dat Deborah maar eens, ik en Vincent hebben dan ook helemaal dubbel gelegen. “Deborah als je dan de yoghurt apart in een bakje doet kan je de fruitsalade van gister er bij doen heb je fruityoghurt”

Na deze lachwekkende ochtend op naar het strand even langs de supermarkt om wat water en broodjes met rauwkostsalade te halen. Heerlijk op het strand gezeten en nog wat zon uurtjes gepakt. Voordat we bij het zwembad gaan ontzanden en natuurlijk nog veder gaan bakken.
Deborah natuurlijk weer in de schaduw met haar huid type 20. Met ze alle nog even boodschappen doen en dan voor al zakdoekjes want wc-papier is een schaarste in de Spaanse discotheken. En nog een avond druppelen kan Deborah niet aan zoals Vincent zou zeggen “Loop je weer te druppelen, leuk hoor heel de avond je reet met je string afvegen omdat er geen wc papier is”



Ik heb weer me best in de keuken gedaan vandaag staan er wel te verstaan hamburgers met gebakken aardappeltjes op het menu. En er word van geslumt hoor, het is alleen iets te veel je kan der een weeshuis van voorzien maar dat mag de smaakpapillen niet drukken. Een nieuwe fotoshot dit keer met wel leuke foto’s op het balkon Deborah ging dan ook helemaal los

Deborah:

“leuke foto’s al zit ik nog steeds aan de 1/10 succes factor” Voor het stappen met ze alle op het balkon nog even een cocktail genuttigd. Traditie getrouw als we zijn begonnen we ook deze avond in JJ’s bar “de Karaoke bar van Mojacar.
Maar dit keer kregen we een VIP treatment, en werden we warm onthaald door het personeel van JJ’s bar. Krystel zette de hele tent op zijn kop door eerst een super vette versie van Alicia Key’s Keep on falling te zingen, en daarna kreeg ze de huilers op haar hand met het liedje Your song van Elton John. Na dit succes volle begin gingen we naar El Patrio de club waar we steeds van de die goede beats hoorde. De muziek van dansbaar, de cocktails lekker, de rijen voor de wc enorm (lang leven het wild plassen met zakdoekjes dit keer) en de mensen waren hartstochtelijk. Zo werd Vincent aangerand op het toilet door een man die hem bij zijn billen greep, en had ik te maken met een serveerster die zich aan me vergreep. Uiteraard was er ook weer een lelijke Spanjaard met zijn mat in zijn nek waar menig ADO supporter jaloers op zou zijn, die het op Krystel en mij gemunt had. Op een gegeven moment sta ik alleen met die engerd en werd ik gelukkig gered door Eddy, een Engelse mooi boy die hier geologie studeert. (hier komen we later op terug)

We gingen met ze alle naar Paradijs waar een flinke rij voor de deur staat, ondanks de 10 euro entree de afleggers! (al bleek later je entree kaartje goed te zijn voor een consumptie) Het was er een stuk drukker dan de vorige keer en de beats waren ook beter. “That’s the way we like it!” Eddy kwam ik ook weer tegen en het duurde niet lang voor mijn inner slutness weer in me naar boven kwam, en we innig met elkaar stonden te zoenen. Toen moest meneer naar de wc, zou zo weer terug komen “ik hoor het hem nog zeggen” maar na een uur gedanst te hebben “op de zelfde plek” in de overtuiging dat mijn prins zo weer terug zou komen, werd ik mede door Vincent, er pijnlijk van bewust dat ik alweer preventief gedumpt was. Krystel, de Granny had weer een instorting en besloot alvast naar huis te gaan. Vincent en ik, de ware party sluts, bleven tot in de kleine uurtjes op de dansvloer actief en genoten van het mooie uitzicht en de cocktails. Toen alle lichten aangingen moesten ook wij der aan geloven, en verlieten we paradijs. En rarara wie kwamen wij buiten tegen: Krystel klaar en klaar wakker, en inmiddels met een hele schare mannelijke fans om zich heen. De terugweg bleek ook een mission impossible, op elke hoek van de straat werden we aangekampt door dronken Spanjaarden waar we niet of nauwelijks van afkamen. Het begon voor de ingang in ons geval uitgang van de paradijs, daar kwamen we aan de praat met 3 Spanjaarden uit Seville, waarvan 1 meteen al op mijn ziel trapte door me mede te delen dat mijn Spaans Rubbish was. Al maakte die het later wel goed door te verkondigen dat hij Krystel en mij mooi vond omdat we slim waren. We namen afscheid en vervolgde onze kruistocht “Krystel in gescheurde spijkerbroek.” Er stond een roze auto te wachten … Zouden we dan eindelijk de eerste homo’s hier hebben gespot? Dit moesten we natuurlijk uitzoeken en we hingen dan ook binnen enkele seconde aan hun raam, maar helaas ze waren hetero in hart en lul, en voor ik het wist zat er weer een of andere creep aan mijn mond te zuigen. En had Krystel last van boezemgluurders “Himalay spotters” Wegwezen! We vervolgde onze tocht een paar meter veder we passeerde een terrasje waar een paar mannen met een rode sjaaltjes zagen zitten, het zag er gezellig uit en na hun uitnodiging schoven we dan ook bij hun aan. Wederom verliepen onze gespreken in het zeer gebrekkig Engels en vonden de mannen het meer dan wreed dat Krystel “ the girl with the beatheful eyes” geen interesse had in het mannelijk schoon. Vincent probeerde de boel aan de praat te houden door er flink op los te sociale, maar dat was onbegonnen werk dat gebrekkige Engels we kregen dan ook het gevoel of we belachelijk werden gemaakt. Asociale geilerds! Hier waren we natuurlijk niet van gediend, en binnen no time waren we weer on the road nog even snel tegen het rode kruis aan plassen en door. Bij de volgende straat hoek kwamen we Ali Bombadli tegen zonder flip flaps, “hij is een Duitse Turk die hier met wat vrienden een kebabzaak begonnen is en denkt dat hij gitaar kan spelen” nog even met hem gekletst en toen eindelijk toen de zon al weer hoog aan de hemel stond belande we in ons bedje wat een nacht! En vooral wat een ochtend!